Menu
Je hebt een prachtig gezin. En timmert hard aan de weg als onderneemster.
Maar je leven is erg druk. En je voelt constante onrust om werk & privé allebei goed te doen.
Alleen kom je geen steek meer verder…
Woensdagmiddag zit jij achter je laptop in de indoor speelhal. “Kom je met ons van de glijbaan?” roepen je kinderen enthousiast. “Straks, lieverds. Ik moet nog even wat afmaken voor werk,” antwoord je. Je besluit er toch achteraan te gaan, maar op dat moment komt een mailtje binnen. Je blijft toch zitten, terwijl je met een knoop in je buik je kinderen ziet spelen. Zonder jou.
Aan tafel wordt ’s avonds druk gepraat en gegeten. Maar de rumoer aan tafel is op dit moment teveel voor je: je reageert kortaf naar je partner en snauwt naar de kinderen. Je voelt je gelijk schuldig maar je bent al de hele dag aan het rennen – het is chaos op werk en nu thuis ook. En merkt dat je lastig kunt ontspannen en genieten van je gezin.
Het is donderdagmiddag en je bent in de eindsprint van de week. De telefoon gaat: een van je kinderen is ziek. Of je kunt komen ophalen. De stress schiet gelijk door je lijf. “Ik kom er nu aan”, hoor jij jezelf zeggen, maar je baalt ervan. Toch vanavond de laptop maar weer openklappen als de kinderen op bed liggen. En met een ziek kind op de bank probeer jij je werkdag nog te redden.
’s Nachts lig je in bed en draait het circus door. Twee verjaardagen dit weekend, taxichauffeurtje spelen voor de kinderen en op werk is het megadruk. In de klassenapp wordt voor de zoveelste keer om hulp gevraagd. En het sporten is er vandaag wéér bij ingeschoten. Je hart bonkt in je borst. Leuk al die ballen hooghouden, maar je bent geen circusartiest. En hoe meer je alles op een rijtje probeert te krijgen, hoe onrustiger je wordt.
Je bent geen 20 meer (en ook geen 30). Ooit had je allemaal mooie dromen, maar die liggen te verstoffen op de plank. Of ze zijn opgegeven. Want sinds de kinderen er zijn, draait alles om hen. En BV Mama? Die bestaat niet meer. Dit zouden je beste jaren moeten zijn, maar zo voelt het niet. Je had ergens gehoopt dat de vrijheid van het ondernemerschap ervoor zou zorgen dat je werk en je gezin juist wel goed kon combineren. Maar de realiteit is anders.
Je kinderen zijn nu tieners en de band die je ooit met ze had, is vervaagd. Omdat je zelf in de overlevingsstand stond, was je niet beschikbaar voor ze. Jij en je man waren eerst een rotsvast team, nu zitten jullie op twee eilandjes. Hoe gaat dit uitpakken als de kinderen straks het huis uit zijn? Ooit had je plannen en dromen voor jezelf, maar die zijn verdwenen. Teleurgesteld kijk je terug:
Waarom heb je het zover laten komen?
