Menu
Je hebt een prachtig gezin. En timmert hard aan de weg met je bedrijf.
Maar zelf voel je constante druk om werk & privé allebei goed te doen.
Alleen kom je geen steek meer verder…
Woensdagmiddag zit jij achter je laptop in de indoor speelhal. “Kom je met ons van de glijbaan?” roepen je kinderen enthousiast. “Straks, lieverds. Ik moet nog even wat afmaken voor werk,” antwoord je. Je besluit er achteraan te gaan, maar op dat moment komt een mailtje binnen. Je blijft maar zitten, terwijl je met een knoop in je buik je kinderen ziet spelen. Zonder jou.
Aan tafel wordt ’s avonds druk gepraat en gegeten. “Schat, ik vroeg je wat. Luister je wel?” Je kijkt op en ziet iedereen weer zitten aan tafel. Maar waar was jij? Je lichaam zat wel op de stoel, maar met je kop was je nog aan het werk. De teleurstelling is van haar gezicht af te lezen.
“Hoe gaat het op de zaak?” vraagt een van je maatjes op de borrel. Het liefst sta je nu op en loop je weg. “Goed, hoor. En bij jou?”, antwoord je. En met een knoop in je buik hoor je zijn verhaal aan: zijn business groeit en heeft het perfecte gezinnetje. Al jaren droom je van de volgende stap met de zaak. Maar dat gaat ten koste van de tijd met je kinderen. En eerlijk gaat dat niet best, want je bent niet de beste papa die je in je hebt. En hoe je dit wendt of keert: het voelt als dubbel verliezen.
’s Nachts lig je in bed en draait het circus door. Twee verjaardagen dit weekend, taxichauffeurtje spelen voor de kinderen en op werk is het retedruk. Je gedachten racen alle kanten op. En je hart bonkt in je lijf. Leuk al die ballen hooghouden, maar je bent geen circusartiest. Hoe ga je deze puinhoop nou managen? En hoe meer je de boel in je hoofd op een rijtje probeert te krijgen, hoe onrustiger je wordt. Het lijkt wel alsof je steeds moet kiezen tussen thuis en de zaak.
De grijze haren en rimpels rond je ogen verraden dat je geen 20 meer bent. En ook geen 30…
Je zit in de tweede helft van je leven. Ooit had je allemaal mooie plannen met de zaak, maar die liggen te verstoffen op de plank. Want sinds de kinderen er zijn, draait het om hen. En is de focus op je bedrijf verdwenen. Maar focus op je gezin heb je ook niet echt. “Het is maar een fase, gaat wel weer voorbij,” zeggen ‘ze’. Alleen duurt deze fase wel fucking lang! Dit zouden je beste jaren moeten zijn, maar zo voelt het niet.
Je kinderen zijn nu tieners. Maar je weet niet welke muziek ze luisteren, hoe hun vrienden heten en wat er in hun omgaat. Als je nu interesse toont, kijken ze je raar aan en voel jij je een ongewenste gast. Toen ze jouw aandacht nodig hadden, was jij er niet om dat te geven. Jij en je vrouw waren eerst een rotsvast team, nu zitten jullie op twee eilandjes. Hoe gaat dit uitpakken als de kinderen straks het huis uit zijn? Op de zaak is de chaos onverminderd doorgegaan. En dat is te merken aan je lijf en je humeur. Maar de moed om er nog volle bak voor te gaan, zakt je in de schoenen met het vooruitzicht dat je nog 15 jaar ‘moet’.
Dit is niet de vrijheid die jij voor ogen had toen jij voor jezelf begon.
Je hebt spijt van de verloren momenten met jouw gezin.
Hoe heb je dit zo ver kunnen laten komen?
Wietze de Jager stopt met zijn ochtendprogramma bij Radio 538.
Zijn vierde kind is onderweg en hij kan zijn werk niet combineren met zijn voornemen om ‘de beste papa te zijn die ik in mij heb’…